Mierzeja Kurońska

Mierzeja Kurońska jest charakterystycznym pasem lądu, oddzielającym Morze Bałtyckie od Zalewu Kurońskiego. Z satelitarnej perspektywy przypomina ona nieco wykończenie sukni, podczas gdy zalew jest klasyczna kolią. Długość Mierzei to 98 km, a jej szerokość zmienia się zależnie od miejsca i waha między 0,4 a 4 km. Geograficznie Mierzeja Kurońska należy częściowo do Litwy a częściowo do Rosji. Część litewska przynależy administracyjnie do dwóch miast, którymi są Kłajpeda i Nerynga.

Historia

Mierzeja Kurońska jest dziś pasmem wydm, z których najwyższe sięgają nawet 50 metrów i zajmują pod tym względem drugie miejsce w Europie. Nie takie były jednak jej początki. Kilkaset lat temu na tym wąskim pasie lądu rósł bujny las. Niestety na jego wytrzebienie duży wpływ miała prowadzona w tym rejonie gospodarka, polegająca głównie na wypasaniu bydła. Negatywnie na roślinność wpłynął także wzrost populacji, a co się z tym wiąże, rozwój szlaku pocztowego. Kolejnym czynnikiem niszczącym roślinność było duże zapotrzebowanie na drewno, niezbędne do budowy łodzi w czasie wojny siedmioletniej. Lasy zostały wycięte doszczętnie. Odsłonięcie pasa lądu dało pole do popisu morskim wiatrom, które zgromadziły hałdy piasku.

Rekultywacja

Piaszczysta Mierzeja nie była już naturalnym środowiskiem z bogata roślinnością, a to stało się powodem rozważań wielu przyrodników. Tym, który podjął zdecydowane działania był Georg David Kuwert, były pracownik poczty, który postanowił rozpocząć prace przywracające naturalne środowisko Mierzei Kurońskiej. Pracę rozpoczął wraz ze swoim synem Gottliebem w 1825 roku, a przez następne sto lat była ona kontynuowana przez ich następców. Idea odnowy sprowadzała się do umocnienia piaszczystego gruntu specjalnymi gatunkami traw, a następnie nasadzaniu odpornych gatunków drzew, takich, jak brzozy i sosny. Dziś ekspansja lasu sięga wysokości 70% całego terenu Mierzei, co jest zdecydowanym sukcesem przedsięwzięcia. Wydmy, to jedynie 12%.

Atrakcje

Mierzeja Kurońska to przede wszystkim naturalny park krajobrazowy, pełen naturalnej przyrody, morza i wydm, ale można tu trafić na miejscowości równie ciekawe i atrakcyjne. Tylko po litewskiej stronie znajdują się cztery spokojne, sielankowe wsie. Zaleta terenu jest możliwość pokonania go zarówno pieszo, jak i na rowerze czy samochodem. W pobliżu znajduje się także miejscowość Smiltyne, nieużywana zabytkowa stacja pocztowa. W dawnej twierdzy pruskiej Kopgalis na północnym cyplu półwyspu znajduje się Muzeum Morskie prezentujące bałtycką faunę oraz występy zwierząt morskich. Wejście do Parku Narodowego Mierzei Kurońskiej oznacza całkowite podporządkowanie się zasadom, takim jak poruszanie się pojazdami zmotoryzowanymi, dzikie biwaki, schodzenie ze ścieżek czy naruszanie w jakikolwiek sposób miejscowego ekosystemu. Wielką atrakcją jest spacer na Górę Czarownic pośród 82 drewnianych rzeźb przedstawiających postaci z mitów litewskich. W sercu Mierzei znajduje się miejscowość Nida, stanowiąca miejsce zjazdów artystów i malarzy, w tym Tomasza Manna, który pozostawił tu po sobie pamiątkowy dom.

Przyroda

Ekosystem Mierzei Kurońskiej to przede wszystkim lasy sosnowe i brzozowe. Gdzieniegdzie można tez znaleźć skupiska świerków. Szczególnie bogato występuje tutaj ptactwo, którego jest aż 140 opisanych gatunków. Na uwagę zasługuje Czapla Góra z koloniami czapli i kormoranów. Licznie są też reprezentowane zwierzęta, których można tu spotkać ponad 80 gatunków. Fragmenty Mierzei zajmują również tereny piaszczyste, w tym Martwe Wydmy o wysokości ponad 50m. Wydmy te mają niezwykły urok, przybierając setki odcienie w padającym świetle słonecznym.

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies